Dictamen de Consello Consultivo de Galicia 222 de 12 de julio de 2023

Cuestión

Proxecto de decreto

Resumen

Proxecto de decreto polo que se modifica o Decreto 156/2022, do 15 de setembro, polo que se establecen a ordenación e o currículo da educación secundaria obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia.

Organismo:

Consellería de Cultura, Educación, Formación Profesional e Universidades (Xunta de Galicia)

Letrado:

Blanco Serrano

Propuesta:

Conclusion:

Favorable

Relator:

Aranguren Pérez

Contestacion

ANTECEDENTES

1.- Con data 26.6.2023 ten entrada neste organismo pola vía de urxencia (ao abeiro do disposto no artigo 24 da Lei 3/2014, do 24 de abril, do Consello

Consultivo de Galicia) un escrito do señor presidente da Xunta de Galicia, solicitando a emisión do preceptivo ditame sobre

o proxecto de decreto de referencia.

2.- No expediente administrativo consta:

Anteproxecto de decreto.

Acordo de inicio (5.12.2022).

Memoria xustificativa (18.1.2023).

Memoria xustificativa, corrección erros (2.2.2023).

Memoria económica (18.1.2023).

Táboa de vixencias de disposicións afectadas (18.1.2023).

Certificado de consulta pública previa (25.1.2023).

Informe Servizo Técnico-Xurídico (26.1.2023).

Aprobación inicial (30.1.2023).

Proxecto de decreto.

Certificado normativa en tramitación (16.2.2023).

Informe impacto demográfico (2.2.2023).

Observacións á análise de impacto demográfico (8.2.2023).

Informe da Dirección xeral de Planificación e Orzamentos (8.2.2023).

Informe impacto de xénero (8.2.2023).

Tramite audiencia a consellerías (2.2.2023) e alegacións remitidas (22.2.2023).

Ditame Consello Escolar de Galicia (27.4.2023).

Certificación (28.3.2023) e acta Mesa Sectorial Docente non Universitaria (14.3.2023).

Certificación do Consello de Cooperación Bibliotecaria de Galicia (29.5.2023).

Memorias (7.6.2023).

Informe Asesoría Xurídica Xeral (13.6.2023).

Memoria órgano xestor II (14.6.2023).

Informe Secretaria Xeral Técnica (14.6.2023).

Proxecto de decreto que se remite ao Consello Consultivo.

3.- Os demais antecedentes dedúcense do contido do ditame.

CONSIDERACIÓNS

Primeira.- Competencia para a emisión do ditame.

O artigo 1 da Lei 3/2014, do 24 de abril, do Consello Consultivo de Galicia, configura a este órgano como o supremo órgano

consultivo da Xunta de Galicia e das administracións públicas da Comunidade Autónoma.

A competencia deste Consello Consultivo de Galicia para a emisión do ditame deriva da previsión contida nos artigos 12.c)

da Lei 3/2014, do 24 de abril, do Consello Consultivo de Galicia, e 15.1.a) do Regulamento de organización e funcionamento

do Consello Consultivo de Galicia, aprobado polo Decreto 91/2015, do 18 de xuño, cando establecen que este ditaminará preceptivamente

nos supostos de proxectos de regulamento de execución de leis autonómicas e de desenvolvemento de normas básicas do Estado

e, de ser o caso, de normas da Unión Europea, así como as súas modificacións.

A este respecto, no presente caso o proxecto de decreto sometido a ditame vén a modificar o Decreto 156/2022, do 15 de setembro,

polo que se establecen a ordenación e o currículo da educación secundaria obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia, norma

regulamentaria de desenvolvemento de normas básicas, concretamente da Lei orgánica 2/2006, do 3 de maio, de educación (disposición

derradeira quinta), e do Real decreto 217/2022, do 29 de marzo, polo que se establece a ordenación e as ensinanzas mínimas

da educación secundaria obrigatoria (disposición derradeira primeira).

Neste sentido, cómpre lembrar o criterio, xa reiteradamente sentado por este Consello Consultivo (entre outros, no CCG 85/2015

e 105/2017 ou no máis recente CCG 20/2021), consonte coa doutrina e a xurisprudencia, conforme o cal no caso de regulamentos

autonómicos que, sen intermediación dunha lei autonómica, desenvolven normativa estatal básica, como é o presente caso, dan

lugar a un suposto equivalente ao dos regulamentos executivos, coa diferenza, relevante, de que a técnica da lexislación básica

constitúe un suposto de vinculación negativa para a Comunidade Autónoma, de xeito que no exercicio da potestade regulamentaria

a devandita lexislación básica supón un límite, e non, a diferenza da hipótese do regulamento executivo, un mandato. De aí

a posibilidade dunha regulación con criterios propios, que sexan manifestación da autonomía normativa da Comunidade Autónoma.

Segunda.- Procedemento de elaboración da norma.

Un aspecto fundamental da análise de legalidade que sobre o proxecto remitido debe realizar este Consello é o da verificación

do seu procedemento de tramitación, operando a súa corrección como condicionante esencial, non só do axuste do regulamento

ao principio de legalidade, senón tamén da habilitación do seu acerto e oportunidade.

Como se ten sinalado reiteradamente por este Consello Consultivo, na elaboración de disposicións de carácter xeral deben observarse

tanto as normas substantivas como as de carácter adxectivo que regulan a canle a través da cal se debe producir a actividade

normativa da Administración, xa que forman parte do ordenamento xurídico ao que se atopan sometidos os poderes públicos na

súa actuación (artigos 9.1 e 103.1 da Constitución española). Por conseguinte, a observancia do procedemento legalmente establecido

elévase ao rango de medio de garantía das disposicións administrativas, polo que a súa esixencia é tanto maior cando se trata

de emanar normas que se van inserir no ordenamento xurídico cunha vocación de permanencia e xeneralidade.

A este procedemento de elaboración normativa resúltanlle aplicables, en primeiro termo, as prescricións contidas nos artigos

129 e 133 da Lei 39/2015, do 1 de outubro, do procedemento administrativo común das Administracións Públicas (en diante, LPAC),

naqueles extremos que, conforme o disposto na STC 55/2018, do 24 de maio, teñen a condición de bases do réxime xurídico das

Administracións Públicas, e que esencialmente se refiren á necesidade de axustar o exercicio da potestade regulamentaria aos

principios de boa regulación do artigo 129 así como á esixencia de realización dun trámite de consulta pública previa e ás

excepcións ao dito trámite contidas no primeiro parágrafo do número 4 do artigo 133.

Do mesmo xeito, resulta de aplicación o disposto no capítulo II, do título II (artigos 40 e seguintes), da Lei 16/2010, do

17 de decembro, de organización e funcionamento da Administración xeral e do sector público autonómico de Galicia (en diante,

LOFAXGA), que regula o procedemento de elaboración das disposicións administrativas de carácter xeral. Cómpre sinalar que,

trala modificación operada no artigo 41 pola Lei 3/2018, do 26 de decembro, de medidas fiscais e administrativas, no dito

precepto incorporouse á LOFAXGA a regulación do trámite de consulta pública previa e das excepcións ao dito trámite.

Cómpre así mesmo indicar que a Lei 5/2021, do 2 de febreiro, de impulso demográfico de Galicia, introduciu un novo trámite

na fase intermedia do procedemento de elaboración de decretos mediante a adición dun número 9 no artigo 42 da LOFAXGA, conforme

o cal:

«9. Todos os proxectos de decreto serán remitidos, xunto cunha análise do seu impacto demográfico, ao órgano de dirección

competente en materia de dinamización demográfica, para os efectos previstos no artigo 8 da Lei de impulso demográfico de

Galicia».

O artigo 8 ao que remite o precepto transcrito dispón:

?Artigo 8. Análise do impacto demográfico

1. Nos procedementos de elaboración de proxectos de lei e decretos, así como de documentos de planificación sectorial que

tramite a Administración autonómica, deberá darse traslado do texto proxectado, xunto cunha análise do seu impacto demográfico,

ao órgano de dirección con competencias en materia de dinamización demográfica, concedéndolle un prazo de dez días hábiles

para a formulación, se é o caso, das observacións que considere procedentes nesta materia.

2. O órgano de dirección con competencias en materia de dinamización demográfica proporcionará directrices, criterios e metodoloxías

para facilitar a elaboración da análise prevista no número 1?.

Continuando coa análise da normativa aplicable ao procedemento de elaboración de disposicións de carácter xeral, procede citar

o artigo 12 da Lei 15/2010, do 28 de decembro, de medidas fiscais e administrativas, que ordena elaborar unha memoria económica

financeira e solicitar un informe da dirección xeral competente en materia de orzamentos. No seu desenvolvemento ditouse a

Orde do 3 de marzo de 2011 pola que se establece o contido mínimo da memoria económico-financeira nos casos de iniciativas

lexislativas ou de aprobación de normas con rango regulamentario, plans ou programas de actuación.

Ademais, a Lei 1/2016, do 18 de xaneiro, de transparencia e bo goberno, no seu artigo 9.c), esixe a publicación na sede electrónica

ou páxina web da relación circunstanciada e motivada dos procedementos de elaboración de disposicións administrativas de carácter

xeral que estean en tramitación, a partir do intre no que se produza a aprobación do anteproxecto, indicando o seu obxecto

e estado de tramitación, así como a posibilidade que teñen as persoas de remitir suxestións e a forma de facelo. Na mesma

liña se pronuncia o artigo 41.5 da LOFAXGA.

E conforme o artigo 37.a) da Lei 14/2013, do 26 de decembro, de racionalización do sector público autonómico, en todas as

iniciativas normativas xustificarase a súa adecuación aos principios de necesidade, proporcionalidade, seguridade xurídica,

transparencia, accesibilidade, simplicidade e eficacia.

Xunto a estas disposicións será precisa a observancia, segundo cal sexa a materia concreta obxecto de regulación, do disposto

noutros textos normativos. Neste sentido, no presente caso é de aplicación, por unha banda, o artigo 9.1.a) da Lei 3/1986,

do 18 de decembro, de Consellos Escolares de Galicia, conforme co cal o Consello Escolar de Galicia debe ser consultado preceptivamente,

dentro do ámbito das súas competencias, sobre os proxectos de disposicións xerais de ámbito educativo que deban ser sometidos

á aprobación do Consello da Xunta de Galicia. E, por outra banda, o artigo 9.e) da Lei 5/2012, do 15 de xuño, de bibliotecas

de Galicia, prevé como función do Consello de Cooperación Bibliotecaria de Galicia a consistente en emitir informe preceptivo

sobre os proxectos de normas regulamentarias referidas ás bibliotecas.

Sentado o anterior, no presente caso, unha vez contrastada a documentación remitida, cabe concluír que as esixencias de orde

procedemental foron cumpridas.

Terceira.- Marco normativo de referencia.

O artigo 149.1.1ª da Constitución española reserva ao Estado a competencia exclusiva sobre a regulación das condicións básicas

que garantan a igualdade de todos os españois no exercicio dos dereitos e no cumprimento dos deberes constitucionais. E o

artigo 149.1.30ª da Constitución española tamén atribúe ao Estado a competencia exclusiva para a regulación das condicións

de obtención, expedición e homologación de títulos académicos e profesionais e normas básicas para o desenvolvemento do artigo

27 da Constitución, co fin de garantir o cumprimento das obrigas dos poderes públicos nesta materia.

Conforme ao artigo 31 do Estatuto de autonomía de Galicia, aprobado pola Lei orgánica 1/1981, do 6 de abril, é da competencia

plena da Comunidade Autónoma galega a regulación e administración do ensino en toda a súa extensión, niveis e graos, modalidades

e especialidades, no ámbito das súas competencias, sen prexuízo do disposto no artigo 27 da Constitución e nas leis orgánicas

que, conforme ao apartado 1 do artigo 81 da mesma, o desenvolven, das facultades que atribúe ao Estado o número 30 do apartado

1 do artigo 149 da Constitución, e da alta inspección necesaria para o seu cumprimento e garantía.

Neste marco competencial, e no que atinxe á educación secundaria obrigatoria, no ámbito estatal ha de partirse da Lei orgánica

2/2006, do 3 de maio, de educación (en diante, LOE), a cal inclúe a educación secundaria obrigatoria dentro das ensinanzas

do sistema educativo (artigo 3.2.c), e, na materia concreta do currículo, dispón con carácter xeral no seu artigo 6 que:

?1. A los efectos de lo dispuesto en esta Ley, se entiende por currículo el conjunto de objetivos, competencias, contenidos,

métodos pedagógicos y criterios de evaluación de cada una de las enseñanzas reguladas en la presente Ley.

En el caso de las enseñanzas de formación profesional se considerarán parte del currículo los resultados de aprendizaje.

2. El currículo irá orientado a facilitar el desarrollo educativo de los alumnos y alumnas, garantizando su formación integral,

contribuyendo al pleno desarrollo de su personalidad y preparándoles para el ejercicio pleno de los derechos humanos, de una

ciudadanía activa y democrática en la sociedad actual. En ningún caso podrá suponer una barrera que genere abandono escolar

o impida el acceso y disfrute del derecho a la educación.

3. Con el fin de asegurar una formación común y garantizar la validez de los títulos correspondientes, el Gobierno, previa

consulta a las Comunidades Autónomas, fijará, en relación con los objetivos, competencias, contenidos y criterios de evaluación,

los aspectos básicos del currículo, que constituyen las enseñanzas mínimas. Para la Formación Profesional fijará así mismo

los resultados de aprendizaje correspondientes a las enseñanzas mínimas.

4. Las enseñanzas mínimas requerirán el 50 por ciento de los horarios escolares para las Comunidades Autónomas que tengan

lengua cooficial y el 60 por ciento para aquellas que no la tengan.

5. Las Administraciones educativas establecerán el currículo de las distintas enseñanzas reguladas en la presente Ley, del

que formarán parte los aspectos básicos señalados en apartados anteriores. Los centros docentes desarrollarán y completarán,

en su caso, el currículo de las diferentes etapas y ciclos en el uso de su autonomía y tal como se recoge en el capítulo II

del título V de la presente Ley. Las Administraciones educativas determinarán el porcentaje de los horarios escolares de que

dispondrán los centros docentes para garantizar el desarrollo integrado de todas las competencias de la etapa y la incorporación

de los contenidos de carácter transversal a todas las áreas, materias y ámbitos.

Las Administraciones educativas podrán, si así lo consideran, exceptuar los cursos de especialización de las enseñanzas de

Formación Profesional de estos porcentajes, pudiendo establecer su oferta con una duración a partir del número de horas previsto

en el currículo básico de cada uno de ellos.

6. Las Administraciones educativas revisarán periódicamente los currículos para adecuarlos a los avances del conocimiento,

así como a los cambios y nuevas exigencias de su ámbito local, de la sociedad española y del contexto europeo e internacional.

7. El Gobierno incluirá en la estructura orgánica del Ministerio de Educación y Formación Profesional una unidad que, en cooperación

con las Comunidades Autónomas, desarrolle las funciones a las que se refieren los apartados tercero y cuarto de este artículo

y contribuya a la actualización permanente de los currículos que constituyen las enseñanzas mínimas, sin perjuicio de lo previsto

para la actualización de currículos de enseñanzas de formación profesional y enseñanzas de régimen especial.

8. Los títulos correspondientes a las enseñanzas reguladas por esta Ley serán homologados por el Estado y expedidos por las

Administraciones educativas en las condiciones previstas en la legislación vigente y en las normas básicas y específicas que

al efecto se dicten.

9. En el marco de la cooperación internacional en materia de educación, el Gobierno, de acuerdo con lo establecido en el apartado

1 del artículo 6 bis, podrá establecer currículos mixtos de enseñanzas del sistema educativo español y de otros sistemas educativos,

conducentes a los títulos respectivos?.

En coherencia co disposto no artigo 6.3 transcrito, o artigo 6bis.1.c) da LOE atribúe ao Goberno estatal a fixación das ensinanzas

mínimas a que se refire o dito artigo 6.

A LOE dedica á educación secundaria obrigatoria o capítulo III do seu título I, integrado polos artigos 22 a 31, nos cales

se regulan sucesivamente: os principios xerais, os obxectivos, a organización dos cursos primeiro a terceiro da ESO, a organización

do cuarto curso da ESO, principios pedagóxicos, programas de diversificación curricular, avaliación e promoción, avaliación

e diagnóstico, ciclos formativos de grado básico e Titulo de Graduado en Educación Secundaria Obrigatoria. Conforme esta regulación,

a educación secundaria obrigatoria configúrase como unha etapa educativa que constitúe, xunto con educación primaria e os

ciclos formativos de grado básico, a educación básica, e que comprende catro cursos, que se seguirán ordinariamente entre

os doce e os dezaseis anos e que ten por finalidade lograr que os alumnos e alumnas adquiran os elementos básicos de cultura,

especialmente nos seus aspectos humanístico, artístico, científico-tecnolóxico e motor; desenvolver e consolidar neles os

hábitos de estudo e traballo; así como hábitos de vida saudables, preparándoos para a súa incorporación a estudos posteriores,

para a súa inserción laboral e formalos para o exercicio dos seus dereitos e obrigas na vida como cidadáns.

Cómpre salientar que a redacción vixente tanto do artigo 6 como de boa parte dos preceptos integrantes do capítulo I do título

I da LOE foi introducida pola Lei orgánica 3/2020, do 29 de decembro.

O artigo 24 da LOE, organización dos cursos primeiro e terceiro de educación secundaria obrigatoria, recolle no seu número

3 a obriga dos alumnos e alumnas de cursar algunha materia optativa, remitindo ás Administracións educativas a regulación

desta oferta.

En sentido semellante o artigo 25 da Lei, regulando o cuarto curso de educación secundaria obrigatoria, establece no seu número

3 a posibilidade de que os alumnos e alumnas poidan cursar unha ou máis materias optativas co marco que establezan as Administracións

educativas.

A nivel estatal é obrigada tamén a cita do Real decreto 217/2022, do 29 de marzo, polo que se establece a ordenación e as

ensinanzas mínimas da Educación Secundaria Obrigatoria.

No ámbito da Comunidade Autónoma de Galicia está normativa foi desenvolvida polo Decreto 156/2022, do 15 de setembro, polo

que se establecen a ordenación e o currículo da educación secundaria obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia.

Neste contexto normativo, o proxecto de decreto que nos ocupa ten por obxecto, tal e como dispón o seu artigo único a modificación

do decreto citado nos artigo 9 e 10 establecendo a posibilidade de que a Consellería competente en materia de educación amplíe

a oferta de materias optativas.

Cuarta.- Observacións de legalidade.

Non se formulan observacións de legalidade ao proxecto.

Quinta.- Observacións de mellora.

O proxecto de decreto sometido a ditame vén a modificar os artigos 9 (organización dos tres primeiros cursos) e 10 (organización

do cuarto curso) do Decreto 156/2022, do 15 de setembro, polo que se establecen a ordenación e o currículo da educación secundaria

obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia.

A modificación que se pretende consiste en permitir que a Consellería con competencias en materia de educación poida ampliar

a oferta de materias optativas expresamente reguladas nos correspondentes artigos do decreto e establecer o seu currículo.

Na medida en que esta previsión permitirá á Consellería competente en materia de educación aprobar unha nova regulación destas

materias optativas o establecemento desta posibilidade debe cualificarse como unha habilitación regulamentaria. A este respecto

cómpre lembrar que consonte co establecido no artigo 37.1 da LOFAXGA correspóndelle á Xunta de Galicia a titularidade e o

exercicio da potestade regulamentaria de Comunidade Autónoma, e que o número dous do mesmo artigo dispón que as persoas titulares

das consellerías poden ditar disposicións administrativas de carácter xeral no relativo á organización e as materias propias

dos seus departamentos.

Parece claro que o apoderamento que o proxecto de decreto fai a Consellería competente en materia de educación para ampliar

as materias optativas previstas no Decreto 156/2022 e aprobar o seu currículo implica unha habilitación para modificar a regulación

desta materia.

Como xa ten sinalado este Consello Consultivo, así o CCG 1410/2008 ou o mais recente CCG 74/2022, a atribución aos titulares

das consellerías desta potestade regulamentaria leva aparellados os específicos límites da limitación de fins que corresponden

aos departamentos administrativos. Así sinalábase no CCG 74/2022:

?Daquela, en principio, o ámbito material en que a potestade regulamentaria do conselleiro actúa é o da organización interna

dos servizos da súa Consellería -os aspectos ?domésticos?-, sen que a súa competencia normativa sexa intercambiable coa que

corresponde ao Consello da Xunta como superior órgano político da Comunidade Autónoma, que é o auténtico depositario da xenuína

potestade regulamentaria.

Nesta liña de argumentación pode invocarse o considerado na sentenza do Tribunal Supremo do 13.7.2007, rec. 4736/2003, no

que o órgano xurisdicional anulou dúas ordes da Consellería de Educación e Ordenación Universitaria da Xunta de Galicia por

entender que a materia regulada excedía do ámbito propio do rango normativo empregado, sendo precisa a súa regulación a través

de decreto.

Dito o que precede, e como tamén se salientou no CCG 1410/2008, o certo é que a potestade normativa das persoas titulares

das consellerías tampouco se ve cercenada automaticamente polo feito que unha determinada norma produza efectos máis alá do

funcionamento dos propios servizos da consellería. Se tal tivera sido a vontade do lexislador autonómico, existían, dende

logo, formulacións legais máis restritivas que a finalmente empregada, ?materias da súa consellería?, que non se reduce, dende

logo, aos aspectos estritamente organizativos ou de servizos, parámetros estes que o precepto legal non emprega, polo que

non poden ser utilizados como límites infranqueables da potestade normativa dos conselleiros sen forzar a interpretación do

precepto legal.

Certamente, as posicións da doutrina científica sobre o ámbito da potestade regulamentaria dos membros do executivo, ofrecen

un amplo espectro de solucións de moi variado signo e extensión no recoñecemento daquela potestade, e, tamén é certo, a doutrina

do Tribunal Supremo decántase, non sen modulacións, por unha interpretación restritiva daquela potestade. Neste sentido, pode

citarse a sentenza do Tribunal Supremo do 2.12.2015, rec. 3595/2013, que, analizando a potestade regulamentaria das persoas

titulares das consellerías do Principado de Asturias, aplicou ao caso os seguintes criterios sobre a potestade regulamentaria,

non orixinaria, das persoas titulares dos ministerios do Goberno da Nación:

?A los efectos de este primer motivo de casación la jurisprudencia de esta Sala es copiosa; valga así la cita de las Sentencias

dictadas en casación por esta Sala por la Sección Tercera de 30 de diciembre de 2004 (recurso 6195/2001), 20 de enero de 2005

(recurso 7178/2001), de 29 de enero y 3 de junio de 2015 (recursos 1122/2012 y 5592/2011, respectivamente); por esta Sección

Cuarta de 16 de diciembre de 2011 (recurso 2306/2009), de 1 de julio de 2014 (recurso 3211/2012); por la Sección Quinta de

4 de (recurso 6062/2010) o por la Sección Sexta de 30 de noviembre de 1996 (recurso 873/1993). Su contenido puede resumirse

en los siguientes términos:

1º La referencia a que los ministros ejercen su potestad reglamentaria respecto de las ?materias propias de su Departamento?,

sin duda es un reconocimiento de la potestad reglamentaria autoorganizativa o doméstica, pero por sí solo no supone una interdicción

de su potestad reglamentaria ad extra. Tal referencia no debe interpretarse referida exclusivamente a los aspectos internos

u organizativos, sino también el ámbito de su competencia material.

2º Esta ampliación del ámbito de tal potestad se ha justificado, por ejemplo, en el artículo 12.2.d) de la Ley 6/1997, de

14 de abril, de Organización y Funcionamiento de la Administración General del Estado en cuanto que determina el ejercicio

de la potestad reglamentaria de los ministros en los términos previstos en la legislación específica.

3º Es lícito que el Consejo de Ministros, al promulgar un reglamento, apodere al ministro para que en el ejercicio de su potestad

reglamentaria regule puntos concretos, accesorios, que no supongan una modificación o alteración sustantiva de aquél, y se

ciña ese reglamento ministerial al mero desarrollo objetivo y puntual de las normas reglamentarias en aspectos más estrictamente

técnicos y organizativos propios del sector funcional homogéneo que constituye cada Ministerio.

4º Lo que se ha venido censurando es un desarrollo per saltum, esto es, que un reglamento del Consejo de Ministros no contuviera

una regulación material reconocible como de desarrollo y ejecución de una ley; que se limitase a formular una remisión prácticamente

incondicionada al posterior y sucesivo desarrollo reglamentario a través de una Orden Ministerial de manera que fueran ésta

la que, de hecho, incorporasen la regulación material de desarrollo pues la realidad sería que ese desarrollo se habría hecho,

en lo que tiene de funcional y operativo, a través de las Órdenes Ministeriales.

5º Tal afirmación ha sido matizada en la Sentencia de esta Sección de 1 de julio de 2014 (recurso de casación 3211/2012).

No es el caso de autos, pero se deja constancia pues arroja luz sobre la cuestión litigiosa al afirmar que si bien lo normal

es que las llamadas que las leyes hacen para su desarrollo reglamentario se dirijan al Gobierno, no hay norma alguna que,

expresamente, lo exija siempre así, exigencia que no se encuentra ni en la Constitución ni en la Ley del Gobierno. Será inusual,

excepcional, pero no cabe negar tal posibilidad cuando la norma legal que hace la llamada al desarrollo reglamentario no se

dirige específicamente al Gobierno??.

Así as cousas, aplicando estes principios ao proxecto de decreto sometido a ditame non pode considerarse que o apoderamento

que se efectúa en favor da consellería competente en materia de educación para ampliar as materias optativas na educación

secundaria obrigatoria sexa contraria ao ordenamento xurídico ao remitirse a normativa básica ás Administracións educativas,

nas que, certamente, pode incluírse a Consellería con competencias nesta materia.

Agora ben, este apoderamento deberá axustarse ás previsións establecidas para as habilitacións regulamentarias e, en concreto,

ao indicado nas directrices de técnica normativa aprobadas polo Consello da Xunta de Galicia o 30.10.2014, e publicados por

resolución da Dirección Xeral da Asesoría Xurídica Xeral da Xunta de Galicia do 5.11.2014. A este respecto a directriz 44

?Disposicións derradeiras? sinala: ?As cláusulas de habilitación regulamentaria dirixiranse á persoa titular do órgano e delimitarán o ámbito material e, se procede,

os prazos e os principios e criterios que deberá conter o futuro desenvolvemento. Estas cláusulas deberán evitar ser xenéricas,

tratando de concretar, na medida do posible, os desenvolvementos regulamentarios futuros?.

Á vista desta directriz considerase convinte concretar que o apoderamento para a aprobación de novas materias optativas efectúase

á persoa titular da Consellería competente en materia de educación, e non a consellería de xeito xenérico.

Igualmente considérase convinte que o apoderamento concrete, na medida do posible, as circunstancias e criterios a ter en

conta para a ampliación destas materias.

Por outra banda dada a técnica normativa adoptada, de engadir un novo número aos artigos que se modifican sen incluír ningunha

modificación no resto do parágrafos dos correspondentes artigos, poden producirse certas dúbidas interpretativas, polo que

sería convinte revisar a redacción do conxunto dos dous artigos para darlles a necesaria coherencia.

Así o artigo 9 do Decreto 156/2022 sinala no seu número 5 ?os centros docentes deberan ofrecer a totalidade das materias optativas citadas no punto 3.l)....?.

Como quedou dito para evitar dúbidas interpretativas sería necesario modificar a expresión ?materias optativas citadas no punto 3.l)? por outra que deixase claro que as materias optativas que podan establecerse mediante orde de conselleiro tamén serán de

oferta obrigatoria polos centros docentes aínda que, obviamente, non estean citadas no punto 3.l) do artigo.

De xeito semellante debería modificarse o número 4 do artigo 10 do Decreto 156/2022 que fai referencia as ?materias de opción citadas no punto 1.g)...?.

Por outra parte, no primeiro parágrafo do preámbulo que precede ao texto articulado debe recollerse o nome do decreto de modo

completo, pois falta a mención final ?de Galicia?.

CONCLUSIÓN

Por todo o anteriormente exposto, o Pleno do Consello Consultivo de Galicia, por unanimidade dos seus membros, ditamina:

?Que o proxecto de decreto polo que se modifica o Decreto 156/2022, do 15 de setembro, polo que se establecen a ordenación

e o currículo da educación secundaria obrigatoria na Comunidade Autónoma de Galicia resulta consonte co ordenamento xurídico?.