Sentencia Penal Nº 52, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 16 de 18 de Mayo de 2000

Fundamentos

AUD.PROVINCIAL SECCION N. 1

PONTEVEDRA

SENTENCIA: 00052/2000

Rolo: 0016/00

Xuízo de faltas: 0059/99

órgano de orixe: XDO. 1ª INST. E INSTR. DE CANGAS-2

Ilmo. Sr.

Maxistrado:

D. LUCIANO VARELA CASTRO

A SECCIÓN PRIMEIRA DA AUDIENCIA PROVINCIAL DE PONTEVEDRA, constituída  en tribunal unipersoal polo maxistrado don LUCIANO VARELA CASTRO, pronunciou

NO NOME DO REI

a seguinte

SENTENCIA NÚM.52

Pontevedra, o dezaoito de maio do año dous mil.

      No recurso de apelación interposto fronte á sentencia deitada no xuízo de faltas número 59/99, vindo do Xulgado de 1ª Inst e Instr de Cangas-2, son partes: dunha beira, como apelante, HUMBERTO; e doutra beira, como apelada, ALVARA

ANTECEDENTES DE FEITO

      Non se aceptan os feitos probados da sentencia recorrida e, alén diso:

      PRIMEIRO. Con data 23 de novembro de 1999, o xuíz do Xulgado de 1ª Inst e Instr de Cangas-2 pronunciou sentencia nos actos orixinais de onde o presente rolo é tirado, os feitos probados da cal, rigorosamente, din:

      "Se estima probado que el día 5 de marzo de 1999, el denunciante presentó denuncia por unas presuntas injurias y amenazas contra la denunciada, sin que hayan quedado acreditados los hechos descritos en la misma".

SEGUNDO. Por mor dos devanditos feitos, resolveu:

      DECIDO. "Debo absolver y absuelvo a doña Alvara de las faltas que se le imputan, declarándose las costas de oficio".

      TERCEIRO. Tras a devandita sentencia lles ter sido notificada ás partes, HUMBERTO interpuxo recurso de apelación, que foi admitido en xeito legal. Téndose sinalada a data de 10 de maio do año que andamos para a vista, o apelante solicita a declaración de nulidade do xuízo, por falta de citación do Ministerio Fiscal; doutra beira, o apelado solicita que non se decrete a nulidade de actuacións.

FUNDAMENTOS XURIDICOS

      PRIMEIRO. O artigo 962 da Lei de axuizar resulta inequívoco: o xuíz mandará citar o Ministerio Fiscal para o xuízo de faltas sempre que teña noticia dunha das perseguíbeis de oficio ou previa denuncia.

      Logo confirelle ao Ministerio Fiscal, no artigo 969 da mesma lei, a posibilidade de deixar de asistir en determinados casos.

      Non hai que discurrir moito para concluir que o exercicio de tal posibilidade implica coñecemento da denuncia e do xuízo mesuro. Ou, de se querer, pode dicirse que se nega ao Ministerio Fiscal a posibilidade de elixir non asistir ou asistir cando se lle agacha a existencia de denuncia e convocatoria a xuízo.

      SEGUNDO. O artigo 238 da Lei orgánica do Poder Xudicial sanciona coa nulidade de pleno dereito para o procedemento seguido con creba de garantías esenciais que causan indefensión. Sen que entre os indefensos que poden dar lugar a tal sanción sexa excluido o Ministerio Fiscal.

      O defecto non é corrixíbel nesta segunda instancia na que só podería aceptarse que o Ministerio Fiscal optase pola renuncia de intervención.

      TERCEIRO. Resultando das actuacións que, malia terse mandado polo xuíz que o Ministerio Fiscal fose citado a xuízo (providencia de 15 de xuño de 1999), o xuízo foi efectuado sen que a citación fose feita nin o Ministerio Fiscal chegase a ter participación ningunha, nin tampouco lle foi notificada a sentencia como resulta en calquera caso preceptivo.

      Cómpre atérmonos a canto levamos dito e, desenvolvendo a potestade xurisdiccional que a constitución española me outorga,

DECIDO:

      Que, sen entrar a considera-la apelación movida por don Humberto é mester eu declarar a nulidade, e de feito declároa, do xuízo verbal de faltas efectuado no procedemento de que trae causa este rolo, fronte á sentencia pronunciada polo Xulgado de 1ª Inst e Instr de Cangas-2, no xuízo de faltas núm. 59/99, mandando que sexan repostas as actuacións ao intre da convocatoria a xuízo con observancia do mandado no artigo 962 da Lei de axuizar.

      Deste xeito, por esta a miña sentencia, cabeiramente xulgando, pronúncioo, mándoo e asínoo.