Sentencia Civil Nº 46/2015, Audiencia Provincial de A Coruña, Sección 6, Rec 6/2014 de 11 de Marzo de 2015

Encabezamiento

AUD.PROVINCIAL SECCION N. 6 (DESPL)

A CORUÑA

SENTENCIA: 00046/2015

Rollo de apelación civil nº 6/2014

Ilmos. Sres. Magistrados:

Dª LEONOR CASTRO CALVO, PRESIDENTE

D. JOSÉ GÓMEZ REY

Dª LORENA TALLÓN GARCÍA

SENTENZA

Núm. 46/15

Santiago de Compostela, 11 de marzal de 2015.

Vistos en grao de apelación ante esta Sección 6ª da Audiencia Provincial de A Coruña, con Sede en Santiago de Compostela, os autos do procedemento ordinario núm. 438/2012 procedentes do Xulgado de Primeira Instancia e Instrución núm. 1 de Ribeira, aos que correspondeu o rolo recurso de apelación núm. 6/2014, nos que aparece como parte apelante don Luis , representado pola procuradora dona Mercedes Treus Blanco, e como parte apelada a entidade Generali España SA de seguros y reaseguros, representada pola procuradora dona Elena Ramos Picallo, sendo Xuíz relator dona LORENA TALLÓN GARCÍA, quen expresa o parecer da Sala, formulando os seguintes antecedentes de feito, fundamentos xurídicos e dispoño.

Antecedentes

PRIMEIRO.-Seguido o litixio en cuestión polos trámites legais ante o Xulgado de Primeira Instancia e Instrución núm. 1 de Ribeira, ditouse Sentenza en cuxa parte dispositiva se estableceu: 'Que desestimando la pretensión del demandante D. Luis contra la demandada Generali España SA debo absolver y absuelvo a Generali España SA del pago de la reclamación efecutada. Las costas deberán ser abonadas por D. Luis de acuerdo con el art. 394 de la LEC .'

SEGUNDO.-Notificada dita resolución ás partes, a representación procesual de don Luis interpuxo recurso de apelación que foi admitido e, cumpridos os trámites correspondentes, eleváronse as actuacións a este Tribunal, sinalándose para a deliberación e votación o 19 de novembro de 2014, en que tivo lugar o acordado.

TERCEIRO.-Na tramitación deste procedemento observáronse as prescricións legais.

Fundamentos

PRIMEIRO.-A hoxe apelante interpuxo demanda interesando a condena da aseguradora demandada ao pagamento da suma de 11.210,54€. Segundo expuxo no escrito reitor destas actuacións o 25 de febreiro de 2012 o sr. Luis sufriu un accidente de circulación como consecuencia do que resultou danado o vehículo da súa propiedade con matrícula ....XFF . A aseguradora do demandante cualificou a reparación do vehículo como antieconómica e abonoulle, en marzal de 2012, a cantidade de 10.118€. Sen embargo, non alcanzando dita contía a totalidade dos danos causados ao sr. Luis polo accidente de circulación, o demandante exercitou a correspondente acción de responsabilidade extracontractual fronte a aseguradora do vehículo responsable do sinistro, Generali Seguros SA. Concretamente, a parte actora reclamou as sumas de:

- 3.856€ correspondente a diferenza entre o valor de mercado que se lle debe recoñecer ao seu vehículo e a cantidade abonada pola aseguradora do demandante a este.

- 4.680€ en concepto de valor de afección (30%).

- 2.504,62€ en concepto de gastos de aluguer dun vehículo de substitución

- 169,92€ en concepto de gastos de estancia do vehículo sinistrado no taller.

A aseguradora demandada opúxose ás pretensións da actora aducindo respecto da indemnización por danos no vehículo que o demandante se mostrou conforme coa peritaxe realizada pola súa propia aseguradora, en virtude da que percibiu a suma de 10.118€, resultado de considerar como valor venal o importe de 10.840€, engadindo un 10% en concepto de valor de afección e deducindo o valor dos restos do vehículo(1.626€). Así mesmo a aseguradora demandada, polo que atinxe aos gastos de aluguer dun vehículo de substitución e de estancia no taller do vehículo sinistrado, argumentou que a necesidade de ditos gastos non estaba xustificada.

A referida controversia foi resolta, en primeira instancia, por Sentenza ditada polo Xulgado de Primeira Instancia e Instrución núm. 1 de Ribeira, en data 28 de outubro de 2013 . A devandita resolución, que desestimou integramente as pretensións deducidas pola parte actora, foi recorrida en apelación, interesando a súa revogación e a estimación íntegra da demanda coa conseguinte condena da demandada a abonar ao sr. Luis a suma de 11.210,54€.

SEGUNDO.-Esta Sala, tras unha nova análise e valoración das probas practicadas, ao abeiro dos escritos de alegacións das partes, discrepa das conclusións recollidas na Resolución recorrida.

Concretamente, polo que atinxe á indemnización por danos do vehículo compre sinalar, en primeiro termo, que a circunstancia de que o sr. Luis recibise da súa aseguradora unha determinada cantidade por tal concepto non exclúe a posibilidade de que este exercite a acción de responsabilidade por culpa extracontratual fronte ao responsable do sinistro no que resultou danado o vehículo da súa propiedade; nin obsta para que este propoña e intente acreditar unha valoración dos danos distinta da fixada pola súa aseguradora. Partindo do anterior o recorrente fundamentou a súa pretensión indemnizatoria nun informe pericial elaborado polo perito don Borja no que se fixou o valor do vehículo sinistrado en 15.600 €. Segundo se recolle na pericial dito valor determinouse considerando o valor medio ponderado dos vehículos de similares características (13.800€) incrementado co valor dos traballos de mantemento efectuados pouco antes do sinistro (850€) así como o valor real do equipamento extra (950€). Segundo se recolle na pericial o vehículo tería como extras: un gancho fixo de remolque, sensores traseiros de aparcamento, DVD de teito, Parrot mans libres, alfombras e tintado de lúas.

Ao depoñer no acto do xuízo o perito indicou que non inspeccionara o vehículo, precisando que elaborou o seu informe sobre a base das fotografías que lle foran facilitadas polo demandante, e que constan nas actuacións, e o presuposto do taller.

Pola súa banda a demandada achegou informe pericial elaborado por don Imanol no que se fixou como valor venal do vehículo a suma 10.840€. Segundo manifestou o perito, ao depoñer no acto do xuízo, inspeccionou o vehículo días despois do sinistro e non apreciou os extras que se refiren na pericial actora, agás o enganche. Así mesmo o perito manifestou que para realizar a peritaxe pediu o histórico do vehículo no taller e que lle indicaron que era a primeira vez que entraba no mesmo.

Os criterios discrepantes que arroxan as periciais deben resolverse acollendo a valoración fixada na pericial achegada pola demandada. A referida consideración imponse sobre a base das seguintes consideracións:

1º.- A devandita peritaxe realizouse partindo dunha inspección do vehículo sinistrado levada a cabo polo perito días despois do sinistro. Pola contra a pericial da demandante elaborouse meses despois do sinistro, en agosto de 2012, sen mediar inspección do vehículo e tomando en consideración unha reportaxe fotográfica facilitada polo demandante e un presuposto de Talleres David.

2º.- O perito da demandante incrementou a valoración do vehículo considerando unha serie de operacións de mantemento e extras que segundo indicou se lle engadiron ao vehículo pouco antes do sinistro segundo un presuposto expedito por Talleres David. Asumir, sobre a base de dita pericial, como pretende a demandante, que a valoración fixada polo sr. Imanol non se corresponde coa realidade porque non considera os extras do vehículo e o mantemento do mesmo resulta de todo punto imposible. En relación co mantemento do vehículo compre sinalar que a valoración do vehículo se realiza considerando que o vehículo se atopa nun axeitado estado de conservación. Polo que atinxe ao equipamento extra do mesmo o presuposto no que se apoia o perito da parte demandante non pode reputarse elemento de proba suficiente para ter por acreditado que, efectivamente, no momento en que tivo lugar o sinistro, no vehículo do demandante se tiveran instalado os extras que se refiren en dito documento. Isto porque: a) un presuposto non recolle senón o cómputo anticipado do custe dun obra ou actuación proxectada, que non executada; b) o devandito presuposto esta datado o 10 de abril de 2012, é dicir en data posterior ao sinistro que tivo lugar en febreiro de 2012 polo malamente pode acreditar o equipamento extra co que contaba o vehículo do demandante antes do sinistro.

O único extra cuxa instalación no vehículo do actor se pode ter por acreditada no momento do sinistro é o gancho remolque que, segundo consta no permiso de circulación do vehículo, foi colocado o 10 de decembro de 2008. Sen embargo, tal e como manifestou o perito da demandada no acto do xuízo e como se deriva da documental achegada a estas actuacións, o mencionado equipamento foi considerado para efectuar a valoración fixada polo sr. Imanol .

Polo exposto, debe concluírse que resulta máis fundada e rigorosa a peritaxe elaborada polo perito sr. Imanol e, consecuentemente, debe acollerse como valor venal do vehículo sinistrado a suma de 10.840€ que se fixa en dita pericial.

Polo que atinxe ao valor de afección, seguindo o criterio reiteradamente asumido por esta Sección, con carácter xeral, salvo supostos peculiares, (Sentenzas de 2/03/2000 , 23/04/08 , 28/05/08 , 17/06/09 , 30/11/2009 ou de 30 de xuño de 2014, entre outras), procede fixar como tal o 30% do valor venal.

Sentado canto antecede o vehículo debe ser valorado en 10.840€, máis 3.252€ en concepto de valor de afección, deducindo o importe dos restos que ascendeu a suma de 1.626€, isto é na suma de 12.466€. Polo tanto, constando que o demandante percibiu xa a suma de 10.118€ a cantidade a abonar ascende á suma de 2.348€.

No que se refire á indemnización dos gastos de aluguer dun vehículo de substitución esta Sección ten sinalado, entre outras, en Sentenza de 17 de decembro de 2008 que '... no es la primera vez que en esta Sección se resuelven cuestiones de semejante índole, rechazando la argumentación de la aseguradora que lleva a exigir al perjudicado la prueba de que el uso del vehículo le era necesario para el ejercicio de su profesión. Así, hemos entendido que, habiéndose acreditado que el perjudicado hacía un uso normal de su automóvil para satisfacer sus necesidades de desplazamiento, tanto profesionales como personales, y ello con independencia de que ese uso fuera continuo o más o menos esporádico, la necesidad queda demostrada por el hecho de haber alquilado un vehículo de sustitución durante el tiempo en que se vio privado de su automóvil para satisfacer tales necesidades, sin saber si luego la cantidad desembolsada le iba a ser reintegrada por el causante del siniestro -que en definitiva fue la causa de haberse visto privado de su automóvil-. No es un supuesto de objetivación de la responsabilidad, como se ha opuesto en el recurso, pues el uso habitual del automóvil se presume por el hecho de tenerlo y usarlo y la necesidad por el haber alquilado el de sustitución. En suma, hecho el gasto y acreditada la relación de causalidad con el siniestro, debería ser la entidad que se opone a su pago la que debía demostrar que...que el alquiler obedeció a un puro interés gratuito y al margen de cualquier tipo de necesidad. Y no habiéndolo verificado, se rechaza igualmente el motivo de impugnación.'

Trasladas as referidas consideracións ao suposto que nos ocupa constando unha factura (documento núm. 5 dos achegados coa demanda) na que se fixan os gastos de aluguer dun vehículo de substitución entre os días 27 de febreiro de 2012 e 10 de abril de 2012, e que o accidente tivo lugar o 25 de febreiro de 2012, debe estimarse a pretensión de abono dos devanditos gastos deducida polo apelante.

A mesma sorte debe correr a pretensión de abono dos gastos de estancia no taller do vehículo xa que a necesidade de dita estancia ven imposta pola procedencia de entrar a determinar a posibilidade da súa reparación e a valoración da mesma polos peritos das aseguradoras e segundo se deriva da factura achegada a estas actuacións (documento núm. 6 da demanda) os días de estancia facturados correspóndense aos inmediatamente posteriores ao sinistro.

Fixado canto antecede procede a estimación parcial do recurso de apelación coa conseguinte revogación da resolución impugnada e a condena da demandada ao abono da suma de 5.022,54€ (2.348€ correspondentes ao valor do vehículo, 2.504,63 aluguer de vehículo de substitución, 169,92€ custe da estancia do vehículo sinistrado no taller).

TERCEIRO.-A cantidade fixada no fundamento xurídico anterior xerará xuros conforme ao establecido no art. 20 da Lei de contrato de seguro .

CUARTO.-Estimado parcialmente o recurso de apelación, de conformidade co disposto nos arts. 394 e 398 da LAC, non procede efectuar pronunciamento de condena ao pagamento das custas causadas nin en primeira instancia nin en segunda.

Por todo o exposto, vistos os preceptos legais citados, os seus concordantes e demais de xeral e pertinente aplicación

Fallo

A Sala acorda estimar parcialmente o recurso de apelación interposto pola procuradora dona Meredes Treus Blanco, en representación de don Luis , e revogar a Sentenza de data 28 de outubro de 2013, ditada polo Xulgado de Primeira Instancia e Instrución núm. 1 de Ribeira , ditada no Xuízo ordinario núm. 438/2012, e, en consecuencia condénase a entidade demandada a abonar ao demandante a suma de cinco mil vinte e dous euros con cincuenta e catro céntimos (5.022,54€), máis os xuros xerados por dita cantidade conforme ao establecido no art. 20 da Lei de contrato de seguro . Todo elo sen imposición das costas causadas en ningunha das dúas instancias.

Notifíquese esta resolución, en legal forma, ás partes e fágaselles saber que, conforme preceptúa o artigo 248-4º da Lei Orgánica do Poder Xudicial , contra ela cabe recurso de casación por interese casacional que deberá ser interposto ante esta Sección, no prazo de 20 días a contar dende o seguinte a notificación da mesma.

Dentro do prazo legal, devólvanse as actuacións orixinais con testemuño desta resolución ao Xulgado de procedencia, para a súa execución e cumprimento.

Así por esta resolución da que se porá certificación literal no Rolo de Sala da súa razón, incluíndose o orixinal no Libro correspondente, o pronunciamos, mandamos e asinamos.

PUBLICACIÓN.- Dada, lida e publicada foi a anterior Sentenza pola Xuíz relator que a ditou, estando celebrando audiencia pública nomesmo día da súa data, do que eu, o Secretario Xudicial, dou fe.