Sentencia Civil Nº 240, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 0379/97 de 24 de Abril de 1998

Nese litixio recaeu sentencia firme rexeitadora da  demanda, por entender que non existía simulación absoluta ou inexistencia de contrato ningún, senón simulación relativa, aparentando celebrarse un contrato de compravenda cando a vontade das partes foi concertar un contrato de vitalicio. No novo xuízo de menor contia, seguido hoxe baixo o nª 23/97, a actora solicita, agora, a resolución do contrato de vitalicio por incumprimento dos demandados da obriga de coidaren, alimentaren e asistiren a primeira, obriga propia e específica desta modalidade contractual. A cousa xulgada non opera aquí como excluente dunha decisión sobre o fondo do asunto, senón que lle serve de base. Por outra banda, a función positiva da cousa xulgada non pode esixir a concorrencia entre os dous procesos da tripla identidade a que atinxe o art. 1252 do Código civil. Se iso é así, a función positiva operará cando o resolto no primeiro proceso sexa _como quedou dito~ prexudicial respecto do formulado no segundo, ou sexa, cando a relación xurídica de que se trata no segundo proceso sexa dependente da definida no primeiro. beira, e polo que a este último atinxe, non se dá a identidade nin do petitum, nin da causa petendi, pois, no primeiro proceso, pídese a nulidade de pleno dereito ou inexistencia do contrato de compravenda por simulación absoltuta, mentres, que neste segundo se pide a simple resolución contractual do contrato de vitalicio por incumprimento; e, doutra beira, a decisión verbo dese incumprimento ten de atinxir a esa relación xuridica de vitalicio, por aparecer asentada como existente na gentencia recaída no primeiro proceso, o corroborada pola actividade probatoria, tanto nese proceso, como no que agora se segue. Non houbo prezo, porque non houbo compravenda, senón contrato de vitalicio.