Sentencia Civil Nº 226, Audiencia Provincial de Pontevedra, Rec 1130/97 de 20 de Abril de 1998

0 debate sometido ao noso coñecemento no recurso céntrase en dous puntos: no primeiro, discútese se a aseguradora por razón da responsabilidade civil está obrigada cando os danos son padecidos en elemento que, afirmase, son da propiedade do asegurado; no segundo, alégase o decaemento da obriga de responde_la aseguradora cando o asegurado non lle ten dadas novas das reclamaci6ns dos que esixen o cumprimento da responsabilidade civil do asegurado. 0 contrato de seguro de responsabilidade civil vén sendo definido como aquel no que o asegurador se obriga, dentro dos límites establecidos na Lei e no contrato, a cubri_lo risco do nacemento a cargo do asegurado da obriga de indemizar a un terceiro os danos e perdas causados por un feito previsto no contrato, sendo o asegurado responsable civil das súas consecuencias segundo dereito. Queremos sublifiar que nese concepto resulta esencial que a obriga do asegurado exista fronte ao terceiro, a quen o feito delimitado _principio de especialidade do risco_ causa dano, e que sexa por razón de culpa ou neglixencia, ou, de se querer, dano causado accidental ou. involuntariamente. 0 concreto contrato no que a demanda se abeira implicaba a asunción pola aseguradora demandada_apelante da obriga de indemnizar a un terceiro cando o asegurado viñese a ser responsable civil, fronte a ese terceiro por razón de danos causados a ese terceiro que teñan por causa a ruina total ou parcial do edificio que se indica, derivando a devandita responsabilidade do mandado nos artigos 1907 e 1908 do Ccv. A entidade apelante non discute que se teñan xerado danos, nin que estes tivesen por causa a falta de coidado e subseguinte ruina parcial do edificio acoutado no contrato, nin a entidade de tales danos. Tampouco non discute que eses danos teñen consistido en deterioración de pintura e papel pintado nao paredes as! como tarima do solo dunha vivenda situada no tal edificio.